Monday, November 26, 2007

Joan - η εικόνα

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Joan - η πτώση


Στην αρχή της δεκαετίας του ’70 έλαβε μέρος σε μία εκδήλωση για την καλή της φίλη Rosalind Russell. Οι φωτογράφοι της φέρθηκαν με μεγάλη σκληρότητα. Εμφανίστηκαν στα περιοδικά οι πιο κακές φωτογραφίες, οι πιο κακές πόζες. Η Joan βαθιά πληγωμένη και λίγο θυμωμένη, είπε ότι αν έτσι φαίνεται δεν θα ξαναεμφανιστεί δημοσίως ποτέ. Και έτσι έκανε. Δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Αργότερα όταν αρρώστησε, ουσιαστικά αυτοκτόνησε, μη δεχόμενη ιατρική βοήθεια από κανέναν. Κράτησε όλον τον πόνο του καρκίνου μέσα της, γιατί όπως έλεγαν οι φίλοι της «Η Joan έχει τον δικό της τρόπο να κάνει αυτό που θέλει. Ακόμα και να πεθάνει»
Μετά τον θάνατό της, το όνομά της αμαυρώθηκε από την υιοθετημένη κόρη της. Κάποια είχε πεί ότι «η Joan είχε δοκιμάσει πολλά πράγματα στην ζωή της. Ίσως δεν θα έπρεπε να δοκιμάσει την μητρότητα». Ότι η Joan ήταν μία σκληρή γυναίκα, είναι γνωστό. Που ακριβώς όμως σταματά η αλήθεια και που αρχίζει η μυθοπλασία είναι άγνωστο. Κάθε άνθρωπος έχει την μοναδικότητά του. Αυτό το ήξερε η Joan και για αυτό υπέγραφε τα αυτόγραφα που προορίζονταν για τους fans μόνη της. Όπως έλεγε η ίδια «υπάρχει μόνο μία Joan Crawford».
Πέθανε σχεδόν μόνη, με την φωτογραφία της Barbara Stanwyck πάνω στο κομοδίνο της.



Joan - η άνοδος

Η Joan δεν υπήρξε η σπουδαιότερη ηθοποιός του κόσμου. Είχε μάλλον περιορισμένη γκάμα. Όμως μέσα σε αυτή την γκάμα, έκανε θαύματα. Ο χρόνος έχει υπάρξει επιεικής μαζί της και οι ερμηνείες δεν φαίνονται σήμερα ξεπερασμένες. Έχουν μία λιτότητα που τις κάνουν φρέσκες και μοντέρνες.
Στην οριακή ηλικία των 40 χρόνων η Joan πήρε το πολυπόθητο OSCAR αγαλματάκι και για μια πενταετία περίπου έδωσε μερικές από τις πιο σημαντικές της ερμηνείες. Μετά από εκεί είχε μόνο κατηφόρα. Υπερβολική κατηφόρα. Με δύο μόνο φωτεινές εξαιρέσεις. Υπερβολικά φωτεινές όμως. «Johnny Guitar» και «Τι συνέβη στην Baby Jane ?»
Στα πλαίσια της κατηφόρας ασχολήθηκε με πολλά πράγματα.
Αντικατέστησε την θετή της κόρη στα γυρίσματα μιας σαπουνόπερας ….. Η Joan σαράντα χρόνια μεγαλύτερη από τον ρόλο , εμφανώς μεθυσμένη και εντελώς απροετοίμαστη έγινε το ανέκδοτο της πόλης….
Στα τέλη της δεκαετίας του 60 η Joan ήταν guest στο σώου της Lucille Ball. Η τυραννική Lucille όταν ανακάλυψε ότι η Joan έπινε βότκα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων παραλίγο να την απολύσει. Η Joan αργότερα εξομολογήθηκε σε φίλους της «Και λένε μετά εμένα ότι είμαι σκύλα ….».
Συμμετείχε σε διάφορες ταινίες θρίλερ δεύτερης διαλογής και σε γκραν γκινιόλ. Στην ερώτηση του καλού της φίλου William Haines γιατί το κάνει αυτό, απάντησε ότι είναι η μόνη δουλειά που ξέρει να κάνει….

Joan - τα πρώτα χρόνια



Το 1905 γεννήθηκε η Lucille Fay LeSueur. Το 1977 πέθανε η Joan Crawford. Όταν έφτασε στο Hollywood το 1925 το πραγματικό της όνομα θεωρήθηκε πολύ «ψεύτικο» και έτσι έγινε εθνικός διαγωνισμός για να βρεθεί το κατάλληλο ψευδώνυμο. Μία ανάπηρη γυναίκα από την Νέα Υόρκη κέρδισε το πρώτο βραβείο των 500 δολαρίων. Η Joan Crawford είχε φτάσει στο Hollywood......
Όταν ξεκίνησε την καριέρα της είχε γυρίσει μερικές «καλλιτεχνικές» ταινίες, που πάντοτε αρνιόταν την ύπαρξή τους. Οι μόνες αποδείξεις είναι μερικές φωτογραφίες από το φιλμ με τον εύγλωττο τίτλο «Ο υδραυλικός». Η Joan ήξερε την δύναμη του sex. Εξάλλου όπως έλεγαν οι καλές γλώσσες, ο μόνος πρωταγωνιστής με τον οποίο δεν κοιμήθηκε η Joan, ήταν η Lassie….
Η Joan αντιπροσώπευε την νέα εποχή της art-deco που μεσουρανούσε. Όλα επάνω της λάμπανε, τα μάτια της, το χαμόγελό της, το πρόσωπο της, το σώμα της … Είχε έρθει για να μείνει ….. Το πρόσωπο της, απόλυτα συμμετρικό με αδρά χαρακτηριστικά και σκληρές γραμμές ήταν φτιαγμένο για να αντέξει πολλά χρόνια, σχεδόν 50.
Είχε την εξυπνάδα να ακούει συμβουλές για οτιδήποτε την αφορούσε. Ο καλός της φίλος William "Billy" Haines (Μεγάλος star του οποίου η καριέρα καταποντίστηκε επειδή δεν εγκατέλειψε τον εραστή του παρά τις απειλές της MGM) την έμαθε πώς να ντύνεται (για το πώς να γδύνεται, ήδη το ήξερε) και πώς να κινείται σε όλους τους χώρους. Η Joan το εκτίμησε αυτό. Όταν όλα τα σπίτια του Hollywood είχαν κλείσει για τον Haines, της Joan παρέμεινε ανοιχτό. Η ίδια τον επέβαλλε κατόπιν σαν έναν από τους σπουδαιότερους διακοσμητές εσωτερικών χώρων της Αμερικής όπου η δουλειά του έφτασε μέχρι τον Λευκό Οίκο. Η καριέρα της εξελισσόταν βάσει των γραμμάτων που λάμβανε από τους θαυμαστές της. Αν της γράφανε ότι την λατρέψανε σε κάποιο ρόλο ή σε κάποια συγκεκριμένη σκηνή, φρόντιζε να κινείται στα ίδια πλαίσια και στην επόμενη ταινία. Το ίδιο συνέβαινε και με την εξωτερική της εμφάνιση. Αν το κοινό, την συμβούλευε για το σχήμα των φρυδιών της ή του στόματός της, αυτή το διόρθωνε. Στον καθρέφτη του σπιτιού της, εκεί όπου έφτιαχνε το πρόσωπό της ο φωτισμός ήταν μελετημένα πολύ άσχημος. Η Joan ήξερε ότι αν φαινόταν σε εκείνον τον καθρέφτη καλή θα ήταν παντού καλή.