Από την Joan στην Barbara

Αυτή την φωτογραφία την έβαλα γιά να συνδέσω την Joan με την Barbara μιάς και ήταν πολύ στενές φίλες και η Barbara θα είναι στο επόμενο αφιέρωμα ......

Joan - η εικόνα

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Joan - η πτώση

Στην αρχή της δεκαετίας του ’70 έλαβε μέρος σε μία εκδήλωση για την καλή της φίλη Rosalind Russell. Οι φωτογράφοι της φέρθηκαν με μεγάλη σκληρότητα. Εμφανίστηκαν στα περιοδικά οι πιο κακές φωτογραφίες, οι πιο κακές πόζες. Η Joan βαθιά πληγωμένη και λίγο θυμωμένη, είπε ότι αν έτσι φαίνεται δεν θα ξαναεμφανιστεί δημοσίως ποτέ. Και έτσι έκανε. Δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Αργότερα όταν αρρώστησε, ουσιαστικά αυτοκτόνησε, μη δεχόμενη ιατρική βοήθεια από κανέναν. Κράτησε όλον τον πόνο του καρκίνου μέσα της, γιατί όπως έλεγαν οι φίλοι της «Η Joan έχει τον δικό της τρόπο να κάνει αυτό που θέλει. Ακόμα και να πεθάνει»

Μετά τον θάνατό της, το όνομά της αμαυρώθηκε από την υιοθετημένη κόρη της. Κάποια είχε πεί ότι «η Joan είχε δοκιμάσει πολλά πράγματα στην ζωή της. Ίσως δεν θα έπρεπε να δοκιμάσει την μητρότητα». Ότι η Joan ήταν μία σκληρή γυναίκα, είναι γνωστό. Που ακριβώς όμως σταματά η αλήθεια και που αρχίζει η μυθοπλασία είναι άγνωστο. Κάθε άνθρωπος έχει την μοναδικότητά του. Αυτό το ήξερε η Joan και για αυτό υπέγραφε τα αυτόγραφα που προορίζονταν για τους fans μόνη της. Όπως έλεγε η ίδια «υπάρχει μόνο μία Joan Crawford».

Πέθανε σχεδόν μόνη, με την φωτογραφία της Barbara Stanwyck πάνω στο κομοδίνο της.

Joan - η άνοδος

Η Joan δεν υπήρξε η σπουδαιότερη ηθοποιός του κόσμου. Είχε μάλλον περιορισμένη γκάμα. Όμως μέσα σε αυτή την γκάμα, έκανε θαύματα. Ο χρόνος έχει υπάρξει επιεικής μαζί της και οι ερμηνείες δεν φαίνονται σήμερα ξεπερασμένες. Έχουν μία λιτότητα που τις κάνουν φρέσκες και μοντέρνες.

Στην οριακή ηλικία των 40 χρόνων η Joan πήρε το πολυπόθητο OSCAR αγαλματάκι και για μια πενταετία περίπου έδωσε μερικές από τις πιο σημαντικές της ερμηνείες. Μετά από εκεί είχε μόνο κατηφόρα. Υπερβολική κατηφόρα. Με δύο μόνο φωτεινές εξαιρέσεις. Υπερβολικά φωτεινές όμως. «Johnny Guitar» και «Τι συνέβη στην Baby Jane ?»

Στα πλαίσια της κατηφόρας ασχολήθηκε με πολλά πράγματα.

Αντικατέστησε την θετή της κόρη στα γυρίσματα μιας σαπουνόπερας ….. Η Joan σαράντα χρόνια μεγαλύτερη από τον ρόλο , εμφανώς μεθυσμένη και εντελώς απροετοίμαστη έγινε το ανέκδοτο της πόλης….

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 η Joan ήταν guest στο σώου της Lucille Ball. Η τυραννική Lucille όταν ανακάλυψε ότι η Joan έπινε βότκα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων παραλίγο να την απολύσει. Η Joan αργότερα εξομολογήθηκε σε φίλους της «Και λένε μετά εμένα ότι είμαι σκύλα ….».

Συμμετείχε σε διάφορες ταινίες θρίλερ δεύτερης διαλογής και σε γκραν γκινιόλ. Στην ερώτηση του καλού της φίλου William Haines γιατί το κάνει αυτό, απάντησε ότι είναι η μόνη δουλειά που ξέρει να κάνει….

Joan - τα πρώτα χρόνια

Το 1905 γεννήθηκε η Lucille Fay LeSueur. Το 1977 πέθανε η Joan Crawford. Όταν έφτασε στο Hollywood το 1925 το πραγματικό της όνομα θεωρήθηκε πολύ «ψεύτικο» και έτσι έγινε εθνικός διαγωνισμός για να βρεθεί το κατάλληλο ψευδώνυμο. Μία ανάπηρη γυναίκα από την Νέα Υόρκη κέρδισε το πρώτο βραβείο των 500 δολαρίων. Η Joan Crawford είχε φτάσει στο Hollywood......

Όταν ξεκίνησε την καριέρα της είχε γυρίσει μερικές «καλλιτεχνικές» ταινίες, που πάντοτε αρνιόταν την ύπαρξή τους. Οι μόνες αποδείξεις είναι μερικές φωτογραφίες από το φιλμ με τον εύγλωττο τίτλο «Ο υδραυλικός». Η Joan ήξερε την δύναμη του sex. Εξάλλου όπως έλεγαν οι καλές γλώσσες, ο μόνος πρωταγωνιστής με τον οποίο δεν κοιμήθηκε η Joan, ήταν η Lassie….

Η Joan αντιπροσώπευε την νέα εποχή της art-deco που μεσουρανούσε. Όλα επάνω της λάμπανε, τα μάτια της, το χαμόγελό της, το πρόσωπο της, το σώμα της … Είχε έρθει για να μείνει ….. Το πρόσωπο της, απόλυτα συμμετρικό με αδρά χαρακτηριστικά και σκληρές γραμμές ήταν φτιαγμένο για να αντέξει πολλά χρόνια, σχεδόν 50.

Είχε την εξυπνάδα να ακούει συμβουλές για οτιδήποτε την αφορούσε. Ο καλός της φίλος William "Billy" Haines (Μεγάλος star του οποίου η καριέρα καταποντίστηκε επειδή δεν εγκατέλειψε τον εραστή του παρά τις απειλές της MGM) την έμαθε πώς να ντύνεται (για το πώς να γδύνεται, ήδη το ήξερε) και πώς να κινείται σε όλους τους χώρους. Η Joan το εκτίμησε αυτό. Όταν όλα τα σπίτια του Hollywood είχαν κλείσει για τον Haines, της Joan παρέμεινε ανοιχτό. Η ίδια τον επέβαλλε κατόπιν σαν έναν από τους σπουδαιότερους διακοσμητές εσωτερικών χώρων της Αμερικής όπου η δουλειά του έφτασε μέχρι τον Λευκό Οίκο. Η καριέρα της εξελισσόταν βάσει των γραμμάτων που λάμβανε από τους θαυμαστές της. Αν της γράφανε ότι την λατρέψανε σε κάποιο ρόλο ή σε κάποια συγκεκριμένη σκηνή, φρόντιζε να κινείται στα ίδια πλαίσια και στην επόμενη ταινία. Το ίδιο συνέβαινε και με την εξωτερική της εμφάνιση. Αν το κοινό, την συμβούλευε για το σχήμα των φρυδιών της ή του στόματός της, αυτή το διόρθωνε. Στον καθρέφτη του σπιτιού της, εκεί όπου έφτιαχνε το πρόσωπό της ο φωτισμός ήταν μελετημένα πολύ άσχημος. Η Joan ήξερε ότι αν φαινόταν σε εκείνον τον καθρέφτη καλή θα ήταν παντού καλή.

Το είδωλο που είδα

Ε ναι λοιπόν ! Έγινε και αυτό..... Είδα την Barbra στην Βιέννη. Έφτασα στην Βιέννη στις 20 Ιουνίου με την προοπτική να παρακολουθήσω το κονσέρτο στις 21. Όλα πήγαιναν εξαιρετικά. Το ταξίδι ξεκούραστο, η παρέα ανεπάντεχα πάρα πολύ καλή και περίμενα με χαρά την μεγάλη ημέρα. Και ήρθε η μεγάλη ημέρα τελικά. Το πρωϊ έκανα βόλτες στην πόλη και το μεσημέρι επέστρεψα στο ξενοδοχείο. Κατά το απόγευμα άρχισα να ετοιμάζομαι γιατί το κονσέρτο άρχιζε στις 8 το βράδυ. Πάω να κάνω μπάνιο. Βγαίνοντας από το μπάνιο, από εκεί που ήταν μία ηλιόλουστη και ζεστή ημέρα, αντίκρυσα μία θεομηνία. Ο ουρανός είχε μαυρίσει, η βροχή έπεφτε ασταμάτητα , τα κλαριά ξεριζωνόντουσαν από τα δέντρα. Εγώ ; Σε κατάσταση πανικού...... Με τα πολλά φτάνω κακήν-κακώς στον χώρο που θα δινόταν το κονσέρτο όπου μας ανακοινώνουν ότι το κονσέρτο δεν θα γινόταν. Ο αέρας είχε παρασύρει όλες τις καρέκλες και τις είχε ρίξει κάτω και όλος ο ηλεκτρικός και ηλεκτρονικός εξοπλισμός ήταν καλυμμένος. Την άλλη μέρα το πρωϊ μαθαίνω από το site της αλλά και από τον αδελφό μου που με ενημέρωνε ότι το κονσέρτο θα γινόταν κανονικά. Ησύχασα κάπως και κατά το μεσημέρι επανέλαβα την ίδια τελετουργία. (Με το ίδια ρούχα βέβαια). Με το που βγαίνω από το μπάνιο, ΠΑΛΙ έβρεχε........ Πανικός και πάλι..... Ευτυχώς όμως σε μία ώρα η βροχή σταμάτησε. Μικρή καλοκαιρινή μπόρα ......

Φτάνω και πάλι στο χώρο του θα δινόταν το κονσέρτο. Δεν ξέρω αν ήταν έτσι ή αν μου φαινόταν έτσι αλλά είχα την εντύπωση ότι στα πρόσωπα όλων υπήρχε μια ευδαιμονία.... Θα βλέπαμε την Barbra !!! Αφού περάσαμε την ασφάλεια και αφού μου κράτησαν την ωραία μου ομπρέλλα (την οποία δεν την βρήκα φεύγοντας και τελικά την έχασα) το κονσέρτο ξεκίνησε ! Η ορχήστρα ξεκίνησε να παίζει την εισαγωγή και ο κόσμος σε κάθε γνωστό κομμάτι χειροκροτούσε. Η εισαγωγή κάποια στιγμή τελείωσε και ξαφνικά η Barbra αναδύθηκε από μία καταπακτή. Ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος ουρλιάζοντας . Βλέπαμε όλοι την Barbra live ! Η ορχήστρα ξεκίνησε το πρώτο κομμάτι "Starting here, starting now" και η τόσο γνώριμη και χαρακτηριστική φωνή γέμισε τον χώρο. Τι περίεργο συναίσθημα .....

Βέβαια οι συνθήκες δεν ήταν ιδιαίτερα καλές.. Εμείς πότε-πότε τρώγαμε και καμμία ψιχάλα, ο ουρανός μία μαύριζε μία άνοιγε, η Barbra μερικές φορές κράταγε με το ένα χέρι τα μαλλιά της που ανακατευόντουσαν και με το άλλο το μικρόφωνο, το φόρεμα της μιά δυό φορές το φύσηξε ο αέρας και ήταν λίγο παραπάνω αποκαλυπτικό αλλά τι να το κάνεις ; η Barbra ήταν εκεί ! Στο δεύτερο μέρος που οι συνθήκες ήταν καλύτερες και η ίδια πιό χαλαρή, τα έδωσε όλα. Στο τέλος τραγούδησε το "Somewhere" και ήταν όπως πάντα ανυπέρβλητη. Ξέχασα να σας πώ ότι την συνόδευε ένα κουαρτέτο λυρικών τραγουδιστών που κάνουν καρριέρα στο Broadway. Είπαν μερικά τραγούδια μαζί με την Barbra και μερικά μόνοι τους.

Το έκανα και αυτό !

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο !

Lena Horne

Η Lena Horne τα είχε όλα .... ή όπως λένε τελευταία, όλο το πακέττο. Με ένα μικρό ελάττωμα όμως ..... Ήταν σκουρόχρωμη ή μάλλον γιά την ακρίβεια ήταν μαύρη ..... Όποτε εμφανιζόταν σε ταινία , οι σκηνές της ήταν έτσι μονταρισμένες ώστε να μπορούν να αφαιρούνται από τις κόπιες που στέλνανε στον Νότο. Αναρωτιέμαι πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στην Αμερική ή στον κόσμο γενικότερα. Πόσο μπορούμε να αποδεχθούμε την διαφορετικότητα ;

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο !

VERTIGO

Το όνομα που έχω στο blog προέρχεται από τον τίτλο της ταινίας VERTIGO της οποίας βλέπετε στα αριστερά μία από τις διαφημιστικές αφίσες. Είναι η αγαπημένη μου ταινία που μετά από τόσα χρόνια εξακολουθεί να με γοητεύει και να με στοιχειώνει. Από τα πρώτα πλάνα της ταινίας με το εξαιρετικό ζένερικ και την ονειρική μουσική , με καθηλώνει. Στο μυαλό μου έχω τα δάκρυα στα μάτια του James Stewart που είναι δάκρυα χαράς και συγκίνησης γιά το δημιούργημα που νομίζει ότι έφτιαξε.

Ο έρωτας στην ταινία είναι καταστροφικός και αυθεντικά μοιραίος.

Είναι περίεργο , ότι αν και είναι ας το πούμε thriller, την δεύτερη φορά που το βλέπει κανείς, αν και ξέρει την κατάληξη, το ευχαριστιέται ακόμα περισσότερο.

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο.

Το είδωλο !

Είμαι τόσο, μα ΤΟΣΟ ενθουσιασμένος που επιτέλους θα δω το είδωλο !!!! 21 Ιουνίου 2007 στην όμορφη Βιέννη ... Θυμάμαι από μικρός να συλλέγω φωτογραφίες της, μετά δίσκους (τους θυμόσαστε έτσι ?), μετά βιντεοκασέττες (τις θυμάστε και αυτές έτσι ?) και αργότερα CD και DVD. Τώρα ήρθε και η ώρα του κονσέρτου. Βέβαια έχω ακούσει διάφορα γιά την τιμή του εισιτηρίου από τους φίλους μου, αλλά είναι μία και μοναδική ευκαιρία. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, έτσι μου αρέσει !

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο.

Αχ Mamie ..............

Πάνω που νόμιζα ότι η Mamie Van Doren είχε συγχωρεθεί, αυτή βγάζει φωτογραφίες pin up στα 75 της ..... Η φωτογραφία πίσω στον τοίχο είναι από την εποχή που η Mamie ήταν στις δόξες της (όποιες και αν ήταν αυτές τέλοσπαντων....)

Λίγο glamour βρε παιδιά ....

Τι να σκέφτονταν άραγε τα δύο τέρατα (ιερά) την ώρα που έβγαινε η φωτογραφία ?

Ιστορία

Πριν από χρόνια ένας φίλος μου είχε πεί το εξής : "Η Ιστορία που δεν καταγράφεται , επαναλαμβάνεται από την αρχή ". Όταν το είχα πρωτακούσει δεν είχα δώσει και τόση σημασία... Με τα χρόνια καταλαβαίνω την σημασία του , ιδιαίτερα όσον αφορά τα νέα παιδιά. Πολλά παιδιά που έχουν διάφορες ανησυχίες ή διάφορες ιδιαιτερότητες ξεκινούν από την αρχή τις αναζητήσεις τους , ενώ αν αυτή η γνώση υπήρχε καταγεγραμμένη θα τους έλυνε από πολλά προβλήματα και θα τους γλύτωνε πιθανόν από πολλές κακοτοπιές .

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο !

Ποιοί διαβάζουν τα blog ;

Είχα τόσο καιρό να γράψω, που σχεδόν ξέχασα το password μου ! Αχ , η ηλικία ! Τέλοσπαντων ....

Πάντοτε νόμιζα ότι θα μπορούσα να έγραφα και μάλιστα νόμιζα ότι θα μπορούσα να έγραφα και καλά . Τώρα που γράφω σε αυτή την μορφή ημερολογίου , αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσεις ένα κείμενο το οποίο να είναι και προσωπικό αλλά και ενδιαφέρον ! Αναρωτιέμαι τι τρυκ χρησιμοποιούν όλοι αυτοί που γράφουν κάθε μέρα στα blog τους . Ίσως τελικά θα πρέπει το κείμενο να είναι απλά προσωπικό . Θα πρέπει να μην με ενδιαφέρει ποιούς και αν ενδιαφέρει . Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν θα εκδοθούν . Θα μπορούσα να γίνω και υπερβολικά ανορθώγραφος !!!

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο.

New boy (almost) in town !

Και μέσα στην τούρλα της ημέρας αποφάσισα να φτιάξω το δικό μου blog ! Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να μου προσφέρει ή τι θα μπορούσε να προσφέρει σε όποιον το διαβάζει, αλλά είπα να το δοκιμάσω . Φτάνοντας σε μία σχετική ηλικία και μετά από πολλές σχετικές εμπειρίες αισθάνομαι ...σχετικά ολοκληρωμένος γιά να δοκιμάσω νέα πράγματα . Γιά παράδειγμα , φέτος ξεκίνησα να κάνω μαθήματα Ιταλικών . Πριν από πολλά χρόνια είχα δεί την ταινία "Διακοπές στην Ρώμη" και με είχε συγκινήσει τόσο πολύ που το είχα απωθημένο να μάθω Ιταλικά . Φέτος λοιπόν μετά από τόσο καιρό ξεκίνησα για να μάθω . Εκτός που το είχα απωθημένο , κάπου διάβασα ότι κάνει πολύ καλό στην λειτουργία του μυαλού να μαθαίνεις μία ξένη γλώσσα ειδικά άν είσαι 40 χρονών και πάνω . Δεν ξέρω αν θα μου κάνει καλό ή όχι, αλλά προς το παρόν είναι δύσκολα ... molto dificile !!!

Πως τελειώνει μία καταχώρηση άραγε ? Πρέπει να βρώ κάτι ιδιαίτερο που να μπορώ να το επαναλαμβάνω .... Χμ ! Το βρήκα ! Θα τελειώνω το μήνυμα γράφοντας το παρακάτω :

Αγαπάτε αλλήλους . (πολύ θρησκευτικό .... μάλλον όχι)

Αγαπήστε στον εαυτό σας . (Πολύ εγωϊστικό και επικίνδυνο γιά αυτούς που τον αγαπούν ήδη πάρα πολύ)

Δεν ξέρω ... θα μείνει κενό μέχρι να βρώ κάτι σαν σήμα κατατεθέν .

Αύριο θα γράψω κάτι καλύτερο . (Όχι και άσχημο)